Bir zamanlar, çocukların masum ellerine korku sinerdi. Hırsızlık mı? “Hırsızın eli kesilir!” denirdi. Kimsenin dalına uzanamaz, kimsenin hakkına göz dikemezdik. Şimdi? Şimdi başkalarının haklarını yiyenler en itibarlı koltuklarda oturuyor. Çalanın eli değil, alnı öpülüyor.

Bir zamanlar, hayvanların yuvasına dokunan bir çocuk bile titrerdi. “Annesi gelir, beddua eder!” derlerdi. Şimdi sokak kedilerini tekmeleyen ergenler, fırsatını bulunca insanları ezmeye başlıyor.

Bir zamanlar, anne babaya el kaldırmak mı? “O el taş olur!” derlerdi. Eller titrer, gözler yere düşerdi. Şimdi? Şimdi anne babasına bağıran, azarlayan, sokağa atan bir nesil var. Eller taş olmadı ama kalpler taş gibi katılaştı.

Eskiden cehennemin sıcaklığı hissedilirdi. “Namaz kılmayanlara kızgın sacın üstünde namaz kıldırılacak!” derlerdi. Belki böyle bir ayet, bir hadis yoktu ama yüreğimize korku işlemişti. Yüreklerde bir korku vardı; yangın çıkmadan önce alınan tedbir gibiydi. Şimdi? Şimdi namazı terk edenin içi yanmıyor, âhiret umurunda olmuyor. Servisi kaçırmaktan, işe geç kalkmaktan korkuyor ama namazı kaçırmaktan hiç korkmuyor.

Çünkü biz cehennemi hayatımızdan çıkardık.
Ve cehennemi çıkarınca…
Yöneticilerden, patronlardan, müdürlerden Allah’tan daha çok korkar olduk.
İkramiyeyi kaybetmek, cenneti kaybetmekten daha dokunur oldu bize.
Azarlanmak, azaba uğramaktan daha çok sarsıyor artık bizi.
İşe geç kalınca mahcup oluyoruz ama namaz kılmayınca utanmıyoruz.
Patronun talimatlarını emir kabul ediyoruz ama Allah’ın daveti ezanı duymazdan geliyoruz.

Çünkü biz ilâhî çağrıyı unuttuk:

“Ey insanlar! Sizi ve sizden öncekileri yaratan Rabbinize kulluk edin ki takvâya eresiniz.
O Rabbiniz ki, sizin için yeri döşek, göğü bina kılmıştır; gökten su indirmiş, bununla sizin için rızık olarak çeşitli ürünler çıkarmıştır; artık siz de bile bile O’na eş ve ortaklar koşmayın.”
(Bakara, 21-22)

Allah gökten yağdırmasa, yerden bitirmese… patronun verdiği para ne işe yarar?
Gökten suyu indiren O’dur,
........

© Mir'at Haber