Kur’an-ı Kerim’de “Elif, Lâm, Mîm” ile başlayan Bakara Sûresi’nin ilk beş ayetinde takva sahiplerinin özelliklerinden bahsedilmektedir.

Sûre, “Elif, Lâm, Mîm” gibi “Hurufu’l-mukattaa” denilen ve delâlet ettiği mânâları Allah-u Teâlâ’dan başkasının bilmediği müteşabih ayetlerle başlamıştır. “Elif, Lâm, Mîm, Elif, Lâm, Râ, Yâ Sîn” ve benzeri hurufu’l-mukattaalar Kur’an-ı Kerim’deki 29 sûresinin başında bulunmaktadır.

Sûrenin ikinci ayetinde, Kur’an-ı Kerim’in Allah-u Teâlâ tarafından gönderildiğinde hiç şüphe bulunmadığına işaret edildikten sonra, bu mübarek kitabın takva sahipleri için yol gösterici olduğu anlatılarak şöyle buyurulmaktadır:

“Bu kitapta (Allah tarafından gönderildiğinde) hiç şüphe yoktur. Takvâ sahipleri için doğru yolu gösterendir” (Bakara, 2).

Kur’an-ı Kerim’in yol gösterici oluşu, gönderiliş amacı ve içindeki İlâhî hükümlerle bağlantılıdır. Başka bir ayet-i kerimede “Muhakkak o Kur’an (hak ile batıl arasını) ayırd eden kesin bir hükümdür/kelâmdır” (Târık, 13) buyurulmaktadır. İnsan, hak ile batılın arasındaki farkı bu mübarek kitaptan öğrenecek ki doğru yolu bulabilsin.

Başka ayetlerde de Kur’an-ı Kerim’in iman edenler için hidâyet ve şifa olduğundan (Fussilet, 44); müminlerin imanını, kâfirlerin ise küfrünü artırdığından (Maide, 64, Tevbe 124, İsrâ, 41) bahsedilmektedir.

Peygamber Efendimiz (s.a.v), Kur’an-ı Kerim’in yol göstericiliği konusunda şöyle buyurmaktadır: “Allah’ın kitabı ki, onda doğru yol ve nur vardır. Her kim ona tutunur ve onunla amel ederse doğru yolda olur ve her kim ondan saparsa yolunu şaşırır” (Müslim, Fezâilü’s-Sahâbe, 36).

Yaratılmışların en şereflisi ve en takvalısı Peygamber........

© Milli Gazete