İnsanların dünya ve âhiret saadetini isteyen İslâm dininin, bütün hükümleri dört ana kaynaktan elde edilmektedir. İslâm dininin en önemli iki referans kaynağı Kur’an-ı Kerim ve hadis-i şeriflerdir. Bu iki temel kaynaktan sonra gelen icmâ-i ümmet ve kıyas-ı fukaha ile temel referanslar tamamlanmış olur.

“Edille-i şer’iyye” veya “edille-i erbaa” dediğimiz bu dört ana kaynaklar yani şer’i deliller “aslî deliller”dir. Bunların dışında “fer’î delil” dediğimiz bazı deliller de vardır. Bunlar şunlardır: “Mesalih-i mürsele, istihsan, örf-adet, şer’u men kablena (Hz. Peygamberden önceki dinlerin hükümleri), sahabe kavli ve istishab”.

1-KİTAP: Kitaptan kasıt Kur’an-ı Kerim’dir. Kur’an-ı Kerim, Allah-u Teâlâ tarafından Hz. Muhammed Aleyhisselâtu Vesselam’a Cebrail Aleyhisselam vasıtasıyla Arapça olarak indirilmiş ve 22 yıl 2 ay 22 günde tamamlanmıştır. Peygamber Efendimizin (S.A.V.) ezberlediği ayetler vahiy kâtibi sahabeler tarafından yazılmış, yazılan mushaflar bize kadar tevatür yoluyla nakledilmiştir. Kur’an-ı Kerim, Fatiha Suresi ile başlayıp Nas Suresi’yle sona ermektedir. Daha önce gönderilen kitaplar “inanç, ibadet ve ahlak” esaslarını muhtevi iken, Kur’an-ı Kerim, hayatın her alanına dair kurallarla indirilmiştir.

İnanç esaslarından, ibadetlere, ahlak esaslarından insanlar arasındaki münasebetlere, devlet yönetimine; yaratılış öncesi, yaratılış, yeryüzüne indiriliş, kâinattaki mükemmel ahenk, yıldızlar, gezegenler, canlılar, yeryüzü ve üzerinde yaşayan insanlar, ölüm ve ötesi gibi birçok konuyu ihtiva eden Kur’an-ı Kerim, hayatın her alanına dair görüşleri olan ve müdahil olan bir kitaptır.

Kur’an-ı Kerim’deki “inanç hükümleri”, Allah’a, meleklerine, kitaplarına, peygamberlerine, ahiret gününe, kaza ve kadere imanı ihtiva eder. “Ahlakî hükümler” beşeri münasebetleri düzenler. İslâm’ın getirdiği ahlak hükümleri tam ve kâmil manada uygulansa insanlık çok farklı bir konuma gelir; bunda hiç şüphe yok.

“Amelî hükümler”........

© Milli Gazete