Dünkü yazım hayli ilgi çekti. Bir günüm neredeyse bu konuyla ilgili tartışmalarla geçti diyebilirim. Demek ki Milli Gazete’nin online okuyucusu oldukça fazla ve duyarlılığı da yüksek. Kimi görsem, konu dönüp dolaşıp “Gurbetçiye oy hakkı” meselesine geldi.
Ve şunu rahatlıkla söyleyebilirim:
Kiminle konuştumsa, sonunda ikna oldular.
Demek ki mesele sadece konuşmak değil, ikna etmeye gayret etmek.
Ben de bu tartışmalardan süzülen düşünce özetlerini şimdi siz kıymetli okuyucularımla paylaşıyorum…

Avrupa’da 10 milyona yakın Türkiye kökenli insan yaşarken, yurtdışı seçim bölgesi hâlâ yok. Bebek katillerine siyaset yolu açanlar, sadakatle bağlı gurbetçiye oy hakkını çok görüyor. Oysa yurtdışında seçilecek vekiller Türkiye’ye büyük katkı sağlayacak.

Evet, bizler belki yıllardır yurt dışında yaşıyoruz.
Ama unutmamak gerekir ki bizler gönlümüzü, kalbimizi ve aidiyetimizi Türkiye’den hiç koparmadık.

Evimizde Türkçe konuşuyoruz, çocuklarımıza Türk kültürünü öğretiyoruz, her yaz Türkiye’ye geliyoruz, köyümüzde, kasabamızda komşularımızla bayramlaşıyoruz.
Kimi zaman bir akrabanın düğününe, kimi zaman bir yakınımızın cenazesine koşuyoruz.
Kaldı ki Türkiye ekonomisine döviz gönderiyor, mülk alıyor, yatırım yapıyor, yardım kampanyalarına katılıyoruz.

Ama şimdi bize deniyor ki:
“Konuşmayın, oy da kullanmayın.”
Neden?
Çünkü burada yaşamıyormuşuz!

Peki o zaman bir soru:
60 yıldır Avrupa Birliği kapısında bekleyen ve hâlâ üyelik hayali kuran partilere oy verilirken,
neden kimse çıkıp da “Siz de Avrupa’da mı yaşamak istiyorsunuz?” demiyor?

Üstelik mesele sadece nerede yaşadığımız değil;
mesele hangi haklarla vatandaş olduğumuzdur.
Oy hakkı anayasal bir haktır.
Eğer çifte vatandaşlık sorun ediliyorsa, bunun çözüm yeri hukuktur.
Ama milyonlarca insanın sandık hakkını toptan yok saymak ne demokratik ne de vicdanîdir.

Yurtdışı Seçim........

© Milli Gazete