Ben, bir şey deme durumunda değilim.

İpe un sermeyeceğim.

Özür beyan etsem, özrüm, kabahatimden büyük olur.

Özrüm bile özürlü benim.

Yumurtaya kulp takan ben, Gazze konusunda bir kulp bulup takamadım.

Sineğin, kartalı anlayamaması gibi, külün gülden habersiz oluşu gibi, O Gazzeli mücahitleri benim anlamam mümkin değil ki, özür dileyeyim, bahaneler sunayım.

Şehitliğin, Mücahitliğin, yiğitliğin… Ne olduğunun tadına varmak şöyle dursun adını anmaktan korkuyorum.

Rabbimizin kitabı olan Kur’an-ı Kerim’e sordum; kim bunlar diye, cevap:

مِنَ الْمُؤْمِنِينَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَيْهِ فَمِنْهُمْ مَنْ قَضَى نَحْبَهُ وَمِنْهُمْ مَنْ يَنْتَظِرُ وَمَا بَدَّلُوا تَبْدِيلًا

“Müminlerden öyle er kişiler vardır ki, Allah'a verdikleri sözü yerine getirdiler. Onlardan bir kısmı adağını yerine getirdi (canını verdi) kimi de (Allah için canını vermeyi) beklemektedir. (özlerini ve sözlerini) hiç değiştirmediler.” (Ahzab süresi ayet 33/23)

Canım tatlı, maaşım kıymetli.

Ahirete iman ediyorum ama peşin olan maaşa, makama ve şöhrete yapışakaldım.

Oturduğum yerde hatim inerken okuduğum ayet:

وَمَا لَكُمْ لَا تُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَالْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاءِ وَالْوِلْدَانِ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْ هَذِهِ الْقَرْيَةِ الظَّالِمِ أَهْلُهَا وَاجْعَلْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ وَلِيًّا وَاجْعَلْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ نَصِيرًا

“Size ne oluyor ki; Allah yolunda, "Ey Rabbimiz, ahalisi zalim olan şu ülkeden bizi çıkar. Bize tarafından bir dost gönder ve........

© Milli Gazete