Edirne’den Hakkâri’ye, Muğla’dan Artvin’e kadar gittiğim her il ve ilçemizde İslami hayatı yaşamaya çalışanların haliyle halleşmeye, diliyle konuşmaya, örnek davranışlarını diğer il ve ilçelerde örnek olarak anlatmaya çalışırken o il ve ilçelerin dağlarında mevsimine göre açan çiçeklerin de fotoğraflarını kaydetmeye çalışıyorum.

Hindistan, Avustralya, Avrupa devletlerinde de önce Avrupa insanına İslam’ın güzelliğini ve güzel kokusunu göstermeye çalışan insanlarla halleştikten sonra bana, “Nereleri gezmek istersiniz?” denildiğinde, “Kır çiçeklerini görmek istiyorum” dediğimde durakalıyorlar ve beni çiçek bahçelerine götürüyorlar.

Çiçek bahçeleri, bana kuş kafesi gibi, hayvanat bahçesi gibi… koskocaman saksı gibi gelir.

Ben illa da kır çiçeğini severim.

Karaman’ın Hacıbaba dağının eteklerinde bir kır çiçeğinin fotoğrafını çektim, yapay zekâya adını sordun, o da bana, “Bu çiçek, Amerika’nın batı bölgelerinde, yüksek rakımlı çayırlarda ve kayalık yamaçlarda yetişir. Siz bu fotoğrafı nerede çektiniz?” diyerek önce bilgi verdi sonra bu çiçeğin nerede çekildiğini sordu.

Hayata küsmüş, umudunu yitirmiş, kendini salıvermiş, her şeye boş vermiş… bir arkadaşınız varsa, hemen yanına gidiniz ve onu köyün, kasabanın, şehrin dışında bir taşın, bir ağacın gölgesinden kır çiçeklerine baktırın.

Çayırlar, ağaçlar ve çiçekler, arkadaşınıza fark ettirmeden tedavi ederler.

Çiçekleri şairler, kendilerince güzel olanlara benzeterek adlandırmışlar ve çiçeklerin padişahı beyaz gülü Sevgili........

© Milli Gazete