Ülkelerin yönetimlerinde ırkçılığın değil, milli ve manevi değerlerin başı çekmesi gerekir. Bunun için, partilerin tüzüklerine, seçim beyannamelerine, genel başkanların geçmişine de bakmak gerekir. Aksi halde yozlaşma varit olur. Adının Süleyman, Ecevit, Özal, Erdoğan, Özgür, Ümit, Ali, Ahmet olması soyağacı bakımından bizi aldatmasın.

Önemli olan, ülkelerine yaptıkları faydalı veya zararlı hizmetleri analiz ederek, değerlendirmeye tabi tutmaktır. İç politika ve dış politikaları milletin hayrına mı yoksa emperyalist maksatlara mı uygun, ona göre karar vermeliyiz.

İsimler bizi aldatmasın, söylemlerine de aldanmamalıyız. Uygulamalarına bakarak sonuca varmalıyız. Zira vatanseverlik lafta kalmamalı, özde samimi olup olmadıklarına göre değerlendirme yaparak, not vermeliyiz. Yani nurlu Süleyman, Karaoğlan söylemlerinin, Başbuğ demenin kıymetiharbiyesi yoktur. Çünkü bunların kısmı azamisi için denilebilir ki: “Onlar ki verir lâf ile dünyaya nizâmât / Bin türlü teseyyüp bulunur hânelerinde” ve devamla “Ayinesi iştir kişinin, lafa bakılmaz.”

Maalesef biz millet olarak vaatlerle hep aldatıldık. Onun için çağın teknolojik gelişmelerine ulaşamadık. Düzgün bir ekonomiye kavuşamadık, şahsiyetli bir dış politika sahibi olamadık. Hep dışa bağımlı politikalarla yetindik. Elbet bunların istisnası da vardı. Ağır sanayi........

© Milli Gazete