İnsanlar her konuda ve her fiilinde Allah korkusundan bihaber davranırsa, nefsi taşkınlıkların önüne geçemez, o zaman da Allah korkusu söylemi havada kalır. Bir insanda Allah korkusu bulunmazsa, kuldan da utanmazsa nereden bilsin ki namusu, şerefi, edebi, adabı, itibarı? Bu gibi değerlerden bihaber olanların bildiği, sadece zevk ve keyif almaktan ibarettir. Bu gibi insanlar hangi makamda bulunursa bulunsun, sadece ve sadece kendi için düşünür. Bu gibiler, bu uğurda yedi ceddini bile seve seve satabilir.

Bu gibiler her zaman yaptıklarının yanına kâr kalacağını ve asla sorgulanmayacağını sanarak, milleti aldatmaya çalışırlar. Keşke insanlar uzaktan görüldükleri kadar mükemmel, konuştukları kadar dürüst, keza yine göründükleri gibi samimi olsalar, ne kadar hoş olurdu. Halis ve dürüst olsalar, o zaman yalandan, dolandan uzak olur, milleti kandırmaktan vazgeçer ve milleti sevindirirlerdi.

Derler ki: “Çobanın iti de eti çok sever. Ama asla sürüsündeki hiçbir koyuna, keçisine zarar vermez.” Mevzuumuz it değil, it kadar bile olmayanlardır. Zira devletin imkânlarına koruyucu olarak sahip olanlar, sadakatlerine ihanet etmeseler, hazineyi soymasalar, kasalarını doldurmasalar çok iyi olurdu.

Merhum şairimiz Abdurrahim Karakoç der ki:

“Siyaset içer, siyaset yer doymaz,

“En iyi parti bizimki” der doyarız.

Ne parti bizimdir, ne........

© Milli Gazete