Gerçekten, münafıkta gâvur inadı vardır. Onun için dediği dedik, öttürdüğü düdüktür. Onlar kendini beğenir, başkalarını hakir görür, acelecidirler. Bunlar dünyaya hırsla sarılır, İlâhî yasaklara şüphe ile yaklaşırlar.

Ayrıca münafık, günah işlemekten korkmaz, ibadetlere karşı heyecanı sönüktür. Kendisine nasihat tesir etmez. Malumdur ki münafıklık alameti üçtür:

• Konuşunca yalan söyler,
• Söz verince yerine getirmez,
• Kendisine bir şey emanet edilince ona hıyanet eder.

Onun için münafığa ‘efendi’ demeyin. Eğer o efendi olursa, insan gazaba uğrar. Zira münafık ikiyüzlüdür. Bukalemun gibi, kolaylıkla her renge girer. Onların güler yüzü, aldatmacadır.

Hz. Ali buyuruyor ki: “İkiyüzlü insanlardan uzaklaşınız. Zira iyi vaktinizde etrafınızda dönüp dolaşırken, kötü vaktinizde derhal sizden kaçarlar.” Nitekim münafıklar da menfaatperesttir, şirin görünerek insanları aldatırlar.

Münafıklarla tartışılmaz, onları ikna etmek zordur. Onlarla mücadele, insanı ziyadesiyle yorar. Fikri sabit insanlardır. Peygamberimiz buyuruyor ki: “Ümmetim için korktuğum şeylerden biri, âlimin hatası ve münafığın Kur’an üzerinde mücadelesidir.”

İnsanların en kötüsü, ona bir yüzle, buna bir yüzle gelen, ikiyüzlü münafıklardır. Münafıklık işaretleri olarak şunları da ekleyebiliriz:

• Allah’ı zikretmez,
• Gafil yaşar,
• Çok güler, çok konuşur, gevezedir,
• Amel ve ibadete karşı tembeldir,
• Münafık kendini beğenir, başkalarını hakir görür.

Ayrıca belirtelim ki, münafık günah işlemekten korkmaz, makamını/rütbesini suiistimal........

© Milli Gazete