Ülkelerini yönetenlerin bazıları halkının takdirini kazandıkları için, milletin kahir ekseriyetinin dualarıyla mezarlarına konmuştur. Diğer bazıları ise milletlerine zulmettikleri için yurt dışına kaçmış, İran’ın son şahı Rıza Pehlevi ve Suriye Devlet Başkanı Esad gibi. Malum, Rıza Pehlevi hiçbir ülke tarafından kabul edilmemiş, uzun bir zaman havada dolaştıktan sonra Mısır tarafından kabul edilmiş ve Kahire’de vefat etmiştir.

Diğer bazıları da iktidarları döneminde icra ettikleri zulümler sonucu öldürülmüştür. Irak Cumhurbaşkanı Saddam Hüseyin, Libya Devlet Başkanı Kaddafi de bunun ibretlik örneklerdir. Saddam halkı istediği için idam edilmiş, Kaddafi ise halkı tarafından linç edilerek öldürülmüştür. Bazıları da Romanya’da Nikolay Çavuşesku olayında olduğu gibi, yaptırdığı sarayın duvarları önünde kurşuna dizilmiştir. Böylece herkes layığını bulmuştur. Tabii ki ölümlerden sevinç duyulmaz. Ama halkına eziyet edenlere de Fatiha okunmaz.

Malum, ölüm her insan için mukadderdir. Çünkü; “Her nefis ölümü tadacaktır” (Ankebût/57) buyrulmaktadır. Bu sebeple herkes gibi, güçlü olan firavunlar, Karun’lar, hâmânlar, bel’âmlar, derebeyleri, kendilerini ölümsüz sananlar, geride kalanlar da sırasını beklemektedir. Sırası gelen de elbette ölümü tadacaktır.

Önemli olan, hayırlı dualarla ölmektir. Yoksa muhteşem kabirleri, mal varlıkları, uçakları, konakları, köşkleri, arabaları ölenin ruhunu şâd edecek değildir.

Onun için insan, ‘ölmeden önce ölmek’........

© Milli Gazete