Kurulduğu günden bu yana Siyonist İsrail yönetiminin, çevresindeki bölge ülkelerini “karıştırarak yönetme” stratejisi uyguladığı kamuoyunun malumudur.

David Ben Gurion’un Çevre Doktrini olarak bilinen bu politikayla İsrail, çatışmaları çevreye yayarak bir yandan güçlü bölgesel aktörleri terör örgütleri aracılığıyla meşgul ederken diğer yandan da yapay sınırlarını güvende tutma politikası gütmektedir.

Bununla birlikte İsrail’in bölge ülkelerdeki azınlıkları müttefik konumuna getirmek için yoğun diplomatik ve istihbari faaliyetler yürüttüğü de bilinmektedir.

Örneğin son aylarda aşikâr olduğu şekliyle İsrail’in Suriye’de Dürziler üzerinden istikrarı bozma girişimleri bunun bir yansıması olarak okunmalıdır.

Haddizatında dini azınlık statüsünde bir grup olan Dürzileri Araplardan ayrı etnik bir grup statüsüne çevirerek hem Dürzileri Suriye toplumundan koparmaya hem de kendisine bağımlı hale getirmeye çalışmaktadır.

Ancak Siyonist zihniyet, bu stratejiyi yalnızca Orta Doğu’da yürütmemektedir.

Bu yüzden İsrail ile gerçek bir mücadele için Siyonist şebekenin, diplomatik kanallar aracılığıyla Asya ve Avrupa’ya uzanan planlarının yakından takip edilmesi ve aksi yönde bir politika seferberliğiyle bu planların önüne geçilmelidir.

Önümüzdeki kısa ve orta vade projeksiyonlarında iktisadi ve politik dengelerin Asya’ya doğru kayma potansiyelinin görülmesiyle birlikte İsrail’in son yıllarda Asya’ya bakan tarafta Endonezya ve Hindistan ile kurduğu yakın ilişki, bu yönüyle önemli bir örneklik teşkil etmektedir.

Benzer şekilde İsrail’in Balkanlar’da uyguladığı stratejinin de yakından takip edilmesi önem arz........

© Milli Gazete