Hayatı çıkmaza sürükleyen süreçler zihinlerin dumura uğradığı anlardır. Bir işin içinden çıkılamaz o zaman türlü oyunlar, tezgâhlar devreye girer. Oyalanmayanlar zapt edilemezler. Psikolojik gerilimler arttıkça travmalar artar. Bir toplumun bunalıma sürüklenmesinin yolu oyalamadır. Kimi olaylarla, hayati imiş gibi gündemde tutmak, dikkatleri oraya yoğunlaştırmadır. Bu bunalımlı toplumlarda kısmen de olsa geçerlidir.

Zihinler körelince insanlığa umut olabilecek adımlar atılamaz, ayakta durmanın hileleri ile istenilen yere tutunmaya bakılır. Bunun sonunun olmadığı bilinir. Olması gereken, insanın insana fırsat vermesi, yol açıcı olması, umut kapılarının sadece kişinin kendisinde değil başkalarıyla da olabileceğini göstermesidir.

Mevlâna Mesnevi’de çokça hikâyeler anlatır. Bunlar sıradan gibi görünür. Oysa insan psikolojisinin dağılmışlığını gidermenin, yol bulmanın türlü yolları var. Hayatlar deneyimlerle geçiriliyor. İnsan kimi zaman önünü göremez olur. Bir dokunuş bir uyarış çok şeyi değiştirebilir.

Kitleler, oyalanma yöntemleriyle belli bir kalıp, daralmış zihinlerin tam anlamıyla tutsağı ve tuzağı olur.

Mesnevi’de kocamış aslan, tilki ile eşek hikâyesi var. Aslan artık yerinden kıpırdayamayacak halde kötürümleşmiş, açlıktan adım atamaz hale gelmiş.........

© Milli Gazete