Çetin Emeç’in çirkef neşriyâtına alçak bir cinâyetle değil, fikirle, Kânûnla mukâbele etmek, adâlet olurdu!

Bu çirkef neşriyâtına rağmen, Çetin Emeç 7 Mart 1990’da alçakça bir sûikasd̃le öldürülünce, bu cinâyet karşısında da büyük teessür ve infiâl̃ duyduk. Çünki Memleketin kânûnlarını hiçe sayarak, hele ki fikirleri sebebiyle, kimsenin kimseyi bu çeşid tedhîşçi cinâyetlerle cezâlandırma hakkı yoktur. Fikre ancak fikirle mukâbele edilir! Bizâtihî “fikir” İnsan Haklarını ihl̃âl̃ mâhiyetinde ise, cezâsını tâyîn edecek olan, mahkemedir! Her hâl̃-ü-k̃ârda, kullandığı vâsıtalar ahl̃âk̆î olmıyan bir dâvâ, bir gâye, peşînen haksızdır, merdûddur! Hayfâ ki o günlerden beri barbarca cinâyet zinciri uzayıp gitti; daha beteri, g̃ûyâ Allâh adına “cihâd” eden aynı Bâtıl Zihniyet, onu kullanan insan kılıklı iblislerin elinde, müdhiş bir tahrîb vâsıtası hâl̃ine geldi ve neredeyse bütün İsl̃âm Âlemi kana bulandı, beldeler harâbeye döndü, onlarca senedir yüz milyonlarca mazl̃ûmun ıztırâb çığlıkları semâyı tırmalıyor, milyonlarca Müslüman, hayâtı pahasına ve zillet içinde Avrupa’ya, Amerika’ya hicret etmiye çalışıyor, denizlerde boğuluyor yâhûd açlıktan kırılıyor! Irzlarına tecâvüz edilenlerin, fâhişeliğe zorlananların, organları satılanların, âilelerinden, Milletimizden koparılan çocukların haddi hesâbı yok! Ey sapkın bir ideol̃oji yüzünden hayâtımızı cehenneme çeviren, idrâk̃leri dumûra uğramış, kalbleri taşlaşmış mahlûk̃lar, siz Hâlik̆’a nasıl hesâb vereceksiniz?

Çetin Emeç ve –şoförü- Sinan Ercan’ın kalleşçe öldürüldüğü günlerde baskısı yapılmakta olan Süleyman Demirel kitabımızın sonuna dercettiğimiz bir makâle ile –benzeri başka cinâyetler gibi- bu menfûr cinâyeti de takbîh etmiştik; oradan aynen ik̆tibâs ediyoruz:

Kitabı bitirirken bir acı haber daha!

Teröre, şiddete, zorbalığa, fikirler ve vicdanlar üzerinde her çeşit baskıya lânet!

Kitabımızın dizgisi bitmiş baskıya girmek üzereyken, Dr. Reşad Halife ve Prof. Muammer Aksoy’dan sonra bu sefer de gazeteci Çetin Emeç ile şoförü Sinan Ercan’ın kalleşçe, nâmertçe, insafsızca katli haberiyle karşılaştık. Ve diğerleri kadar bu haberle de yine derinden sarsıldık, kalbimizde bir kerre daha büyük bir ıztırap, üzüntü ve infial duyduk. Öyle ki bu şiddetli hislerin tesiriyle kitabımızda bu hadise karşısında reaksiyonumuzu da dile getirmekten kendimizi alıkoyamadık…

Sayın İlhami Soysal’ın tesbitine nazaran, Çetin Emeç Masondu ve ne yazık ki fikirleri, tavırları, yazılarıyla Türkiye’deki umumî politikacı ve gazeteci tipinin dışına çıkmıyordu. O tip ki, bizi, kendisine karşı yıllardır duyduğumuz şiddetli reaksiyonla sonunda bu kitabı kaleme almıya sevk etmiştir…

Bu haliyle Çetin Emeç de bizim ancak araştırmalarımız çerçevesinde mecbur kaldıkça okuduğumuz bir yazardı. Bâzı yazılarını, yazılarındaki bâzı ifadeleri okurken zaman zaman tiksinti derecesinde allerji duyardık. Hattâ bu allerjimizi henüz neşredemediğimiz bir kitabımızda açıkça dile getirdik. [İbrahim Halil Çelik Hâdisesi hakkındaki –şu ânda, işbu çalışmamızda nakletmekte olduğumuz- uzun makâlemizi kasdediyoruz…]

Bize göre, Çetin Emeç de (aynen Prof. Muammer Aksoy gibi) ideal, örnek bir insan olmaktan çok uzaktı. Ve fikirleri, yazıları da (aynen Prof. Muammer Aksoy için de düşündüğümüz gibi) ancak vasat, alelade seviyede idiler.

Onun bilhassa –bizce yanlış veya eksik bir Laiklik ve Demokrasi anlayışı adına- bazı Müslüman kesimlere karşı aşırı hücumları ve saldırgan, hakaretâmiz ifadeleri bizde reaksiyon doğurmaktaydı. Ama, bu arada, bâzı tenkidlerinde tamamen haksız olmadığının da pekâlâ farkındaydık. Bu tenkidlerini hakkaniyet ölçüleri içinde ve yapıcı bir üslûpla yapsa, bize onu ancak alkışlamak düşerdi. Ne ki, yanlış bir politika anlayışının tesiri altında, o da sık sık ölçüyü kaçırıyor, müdâfaa ettiğini söylediği demokratik-insanî değerlerle tenakuza düşüyordu.

Binaenaleyh biz umumiyetle Çetin Emeç’le fikir ve tavır beraberliğinde olmaktan çok uzaktık. Fakat bir kimsenin samimiyetle yanlış olduğuna inandığımız fikir........

© Milat