El- Emîn.

Düşmanlarının bile, “Sana güven olmaz!” diyemediği Hazret-i Muhammed(s.a.v.).

Düşmanının bile güvendiği, en kıymet verdiği varlıkları emanet edebilecek kadar itimat ettiği Örnek Kul.

“Güven” veren Örnek Kul.

Emanete sadâkat o kadar mühim ki…

İman ile Emin (emn) aynı kökten gelen kelimeler!

Bir vakitler birisi hakkında “abdestinde namazında” dendiğinde içimde güzel hisler belirirdi.

Dindar insanların arasında değildim.

Öyle bir ortamda yaşamıyordum.

“Laiklik hassasiyeti” fazlaydı bizim çevredekilerin.

İmam hatip okuluna gönderilmemiştim.

Bir gün bile Kur’an kursuna gönderilmemiştim ama…

Namaz kılmanın, namaz aksatmamanın iyi bir şey olduğunu biliyordum.

Bir kişi hakkında “ abdestinde namazında” dendiğinde kalbime “itimat” duygusu doluyordu.

O kişi emanete ihanet etmez.

O kişi gıybet etmez.

O kişi insanların iyiliğini ister.

Böyle güzel şeyler geliyordu aklıma.

Şimdilerde…

Bizim dünyamızda olmayan, bizi uzaktan izleyen gençler hakkımızda neler düşünüyor acaba?

“İtimat” ediyorlar mı bize?

“Güven” telkin ediyor muyuz?

Şimdiki gençlerden bahis açılınca, bizim gibi “yaşlılar” yerden yere vuruyor.

Gençlerde kusur üstüne kusur buluyor.

“Şimdiki gençler saygısız, şimdiki gençler kadir kıymet bilmez, şimdiki gençler savurgan, şimdiki gençler şöyle, şimdiki gençler böyle…”

Aslında bu durum eskiden beri böyledir…

Her nesil, bir ya da iki önceki nesli........

© Milat