Asıl engelli insanlar, vefa yönünden engelli olanlardır. Gerçekten de vefasızlık büyük bir kusurdur. İnsanın yaşadığı şehre, o şehrin mensup olduğu ülkeye vefası olmalıdır; bulutlarına, kuşuna, suyuna, ağacına, ekmek yediği toprağına, yapılan güzel işlere teşekkürü vefası olmalıdır. Vefasızlık en büyük insani kayıptır. Doğup büyüdüğü ülkenin başarılarına sevinip alkış tutamayan ve takdir edemeyenler, vefa menopozu yaşamaktadırlar.

Bu ülkede doğup büyüyen, bu ülkenin kazanımlarıyla hayat süren ve bir yerlere gelen insanlar, bir türlü bu ülkeye vefa gösteremiyor. Adeta bu ülkenin hayrına olmayacak ne varsa, onlara büyük bir iştahla sarılıyor, büyük bir gayretle vefasızlık sergiliyorlar. Kalemleri vefasız, dilleri vefasız, akılları vefasız, gönülleri vefasız... Adeta vefasızlık bataklığında debeleniyorlar.

Peki, neden? Çünkü bu ülke son yıllarda birtakım kazanımlar elde etti: Köprülerini, barajlarını yaptı; IMF'ye olan borcunu ödedi; silah, uydu, duble yollar, tüneller, hastaneler yaptı ve bizi dışarıya bağımlı olmaktan kurtarmak için elinden geleni yaptı. Fakat içimizdeki vefasızlar, bir tek gün Türk milletiyle beraber sevinemediler. Ne TCG Anadolu'yla, ne TOGG'la, ne yerli otomobille, ne yerli silahla, ne SİHA'yla, ne İHA'yla... Onların varlığı için bizimle beraber sevinemediler. Ne kadar olumsuz ve negatif şey varsa onlara sarılarak, adeta kişilik bozukluğunu kendilerine kişilik yaparak yerli ve millî hiçbir şeyle sevinemediler. Bu ülkeye dışarıdan kim saldırıyorsa onları seviyorlar. Bu ülkenin ayağı bir taşa değse, dışarıda sevinenlerle beraber seviniyorlar. Barışı bile sevmiyorlar. "PKK varken bir türlü bitmedi," diye yırtınanlar, şimdi PKK bitiyor diye kahrından deliriyorlar.

Müspet manada kişilik üretme, değerler üretme yetisi sona ermiş, menopoza girmiş olanların güzel şeylerle mutlu olması mümkün değildir. Hafıza problemleri en belirgin özellikleridir. Faydalı eser ve projeleri........

© Milat