Doğada her şey birbirine ihtiyaç duyar. Var olmak için var etmek gereği buradan beslenir. Zaten hayatın kökenindeki en derin içgüdü de buna göre ayarlanmıştır. Kendini korumak, türünü sürdürmek… Aslında bu ikisi de birbiriyle bağlantılıdır. Kendini koruyamayan daha baştan varoluş sınırlarından sürüldüğü için öncelik kendini korumaya aittir. Bununla birlikte, kendini korumanın gerekçesi de türünü sürdürmektir. Son aşamada her canlı, mücadelesini türünün devamını garanti altına almak için verir. Ağaçlar bu amaçla toprağa sarılır, rüzgara direnir, suya heves eder, kendini ışığa açar. Günün sonunda bir çiçek açar, o çiçek meyveye durur, o meyve de ağacın türünü garanti eder. Bir hayvan, hayatı boyunca bunun için avlanır. Açlık ve sefaletten kurtulmak sadece yaşamını sürdürme neşesiyle ilgili değildir fakat aynı zamanda türün zaman içindeki yolculuğunun da mutlak temini anlamına gelir. Bir hayvan, avının üstüne atladığı zaman da karnı doyup köşeye çekildiği zaman da içgüdüsel olarak hep o büyük resme, türün devamına olan sözleşmesine bağlı kalır. Yine bu amaçla karnı doyar doymaz kenara çekilir. Çevresindeki zayıf ve aç hayvanlara yer açar, onların da bir şekilde hayata tutunmasının imkanlarını üretir. Burada ne ağaçlar arasında toprak kavgasına şahit oluruz ne hayvanlar arasında kendi türüne ihanet ile karşılaşırız. Hakikat olsa bile “büyük balığın küçük balığı” yediği cümlesini ağzına sakız yapıp toplumdan topluma, nesilden nesle aktaran da bizleriz. Mesela daha fazla toprağa sahip olmak için bitkiler ve ağaçlar arasında bir kökler, damarlar savaşı oluyor mu? Hangi ağacın ötekine “bu alan benim saçaklanma yerim, sen başka topraklara git” dediğini duydunuz? Veya karnı doymuş, kuyruğunu keyifle sallama vakti gelmiş hangi hayvanın yemeyi sürdürdüğünü, diğer karnı toklarla birbirine girdiğini, karnı aç hayvanların önündekileri aşırma planları yaptığına şahit oldunuz? Yazık ki bitkilerde ve hayvanlarda bulunmayan birçok hastalık insanda, sadece insanda var. Toprak hastalığı, yer kapma hastalığı, yerinden etme ve verdiği zararın kendisine faydası olmayacağını bile bile zarar vermeye devam........

© Milat