Maneviyat, insani bir zihniyet ve karakterdir. Maneviyat zihniyeti ve karakteri olmadan maneviyatı yaşamak mümkün değildir. Maneviyatın mimarı olarak nitelenebilecek hiçbir kişi, kurum, kaynak ve otorite yoktur. Maneviyat tecrübesi, maneviyat zihniyetine ve karakterine sahip olmanın ürünü olarak yaşanabilecek ve geliştirilebilecek bir olgudur.

Maneviyatla biraraya gelmeyecek en önemli şey, kapalılıktır. Kapalılığın olduğu yerde katılık, kabalık, küstahlık, kısırlık ve karanlık vardır. Maneviyat, açıklığı, şeffaflığı ve aydınlığı gerektirmektedir. İnsana ve doğaya dair hiçbir şeyi dışlamamayı gerektiren maneviyat, insana ve doğaya dair her şeye sınırsız ve sonsuz bir şekilde açık olmayı gerektirmektedir. İnsani tecrübenin ürünü olan bütün fikirlere, değerlere, tercihlere, kaynaklara, kurumlara ve seçeneklere açık olmayı gerektiren manevi zihniyet ve karakter, buyurmayı ve bilmeyi değil, öğrenmeyi ve konuşmayı esas almaktadır. Kendisine, insanlığa ve doğaya güven sonucu maneviyatı yaşamak mümkündür. Doğadan ve insandan şüphe eden, evham ve vesveselerle varlığını karartan ve katılaştıran kişiler ve yapılar, maneviyata yabancıdırlar. Manevi zihniyet ve karakter, insana ve doğaya öğrenilmesi ve keşfedilmesi gereken sınırsız ve açık alanlar olarak bakmaktadır.........

© Milat