İyilik, kötülük, acı ve iyileşmek insanın bilgisi, tecrübesi, aklı, merhameti, sevgisi, empatisi ve umudu ışığında anlaşılmalıdır. İnsan, iyilik ve kötülük yapan, acıyı yaşayan ve iyileşebilen bir varlıktır. İnsan, mutlak güçlü, mutlak bilgiye sahip ve mutlak güzel olan bir varlık değildir. İnsanı iyiliğe ve kötülüğe yönelten şey, onun mükemmelliği değil, onun eksikliğidir, yetersizliğidir ve tamamlanmamışlığıdır. İnsan, bilgi, güç ve iyilik açısından eksik bir varlıktır. İyiliği, kötülüğü, acıyı ve iyileşmeyi, insani bir bağlam içinde anlamak lazımdır. İnsanın dışında ve üstünde iyilik ve kötülük olgusunun anlamak mümkün olmadığı gibi, geçerli ve gerekli de değildir. İnsan olduğundan dolayı birey, özgür iradeye sahiptir. Özgür irade, bireye dışarıdan bir güç tarafından verilmemiştir. İnsanın özgür iradeye sahip olması, onun geniş ve derin bir kötülük ve iyilik yapma, iyileşme kapasitesine ve yeteneğine sahip olduğu anlamına gelmektedir.

İnsan, iyiliği, kötülüğü, acıyı ve iyileşmeyi fiziksel, duygusal, düşünsel, sosyal düzeylerde yaşayabilir. İyilik, kötülük, acı ve iyileşme halleri tamamen insanın duyarlılığıyla ilgilidir. İnsanlık durumunun daha iyiye gitmesi konusunda kişinin iyilik yapmaya yönelmesi için duyarlı olması lazımdır. Duyarlılığını yitirmiş bireyler, kolaylıkla kötülük olarak nitelenebilecek davranışları yapabilirler. İyilik için duyarlı birey, duyarlı varlık olmak lazımdır. Duyarlı........

© Milat