Hayatı ve doğayı derinliğine şuurlu bir şekilde tecrübe etmenin en önemli imkanlarından birisi şiirdir. Şiir, hayatı duyarlılıkla, duyguyla, düşle ve düşünceyle yaşamaktır.Şair, şuurla hayatı ve doğayı yaşayarak tecrübesini şiir olarak ifade eden kişidir. Şiir ve şuurun birlikteliği kolay değildir. Şuur ve şiir birarada olduğu sürece şairin sahici bir insan, ortak insanlığın varoluşsal özünün farkında olan vicdanlı, ahlaklı, akıllı ve aldıran biri olduğu anlaşılabilir.

Şiir ve şuura birlikte sahip olan kişi, gerçek şair bir insandıır. İnsanlık şuurunu kaybeden, ırkçılığı, fanatizmi, kabileciliği, mezhepçiliği, cinsiyetçiliği birbiriyle bütünleştiren insanlar, insanlık şuurunu, şiarını ve şiarını hepten kaybetmişlerdir. Bir ırkçı ve faşist, kelimeleri, büyülü şiirlere dönüştürebilir.Şiir yazma , tek başına ele alınmaz. Şairi değerlendirirken insanık şuuruna ve şiarına ne kadar sahip olduğu önemlidir. Arkasında insanlık şiarının ve şuurunun olmadığı hiçbir şahıs ve şiir, insanlığımızın, vicdanımızın ve aklımızın gelişimine sahici katkılarda bulunamaz.

İnsanlık şuuru ve şiarı, bütün insani çeşitliliğin korunmasını ve geliştirilmesini gerektirmektedir. Faşist ve hegemonik bir sapkınlıkla insani çeşitliliğin soykırım ve asimilasyon gibi yollarla ortadan kaldırılması, kimlik ve değerler açısından tek........

© Milat