İnsan, ne garip bir varlık…

Kendi küçük dünyasında kurduğu daracık hükümranlık alanında, sanki bütün rızkın anahtarı elindeymiş gibi davranıyor. Makamı varsa güç sanıyor, parası varsa değer… Biraz yetki verince kendini “dağıtan”, biraz imkân verince kendini “veren” zannediyor. Oysa Kur’an’ın sarsıcı hitabı bu kibri tek bir âyetle tuz buz ediyor:

“Rabbinin rahmetini paylaştırmak onlara mı düşmüş? Dünya hayatında onların geçimliklerini biz paylaştırdık…”

İşte mesele bu!

İnsanın en büyük yanılgısı, kısacık ömründe Allah’ın takdir ettiği payı kendisinin dağıttığını sanmasıdır. Oysa rızkı takdir eden de, kapıları açan da, kapatan da yalnızca O’dur. Bizim sandığımız patronluk, aslında sadece imtihandır. Bizim “benim sayemde çalışıyorlar” zannı, aslında Allah’ın........

© Milat