İki milyarı aşkın bir ümmet… Sayıyla büyük, ama imanda zayıf; kalabalık, ama birlikten uzak… Yeryüzünün dört bir yanına dağılmışız; camilerimiz dolu ama saflarımız boş, dualarımız uzun ama fiillerimiz suskun. Bir avuç siyonist yeryüzünü ifsat ediyor, kadınlarımızı dul, çocuklarımızı yetim bırakıyor, Mescid-i Aksa’mıza postallarıyla giriyor… Ve biz sadece izliyoruz.

İzliyoruz çünkü korkuyoruz. İkbalimizi, ticaretimizi, konforumuzu, konumumuzu kaybetmekten korkuyoruz. Oysa Allah Teâlâ şöyle buyuruyor:

“Ey iman edenler! Eğer siz Allah’a yardım ederseniz, O da size yardım eder ve ayaklarınızı sabit kılar.” (Muhammed Suresi, 7)

Biz Allah’a yardım etmeyi terk ettik. Zalimlere karşı değil, birbirimize karşı güç gösterisi yapıyoruz. Kalbimizdeki kardeşlik bağı, sınırlarla, mezheplerle, liderlerin çıkar hesaplarıyla paramparça oldu. Oysa Resûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) buyuruyor:

“Müslüman, Müslümanın kardeşidir; ona zulmetmez, onu düşmana teslim etmez.”

(Buhârî, Mezâlim, 3; Müslim, Birr, 58)

Ama biz kardeşimizi zalime teslim ettik.........

© Milat