Gazze'de yaşananlar artık bir trajedi değil; topyekûn bir insani felakettir. Bu bir savaş değil, bir savunmasız halkın sistematik olarak yok edilmesidir. Beton yığınlarının altından çıkan cansız bedenler, açlıktan nefesi kesilen çocuklar, elleri zincirli değil ama yardımsızlıktan esir düşmüş bir halk...

Gazze yine sahipsiz kaldı. Yine Arap başkentleri suskun, İslam dünyası dağınık, Batı ise her zamanki gibi ikiyüzlü. Gazze'nin çocukları yine ölümle büyüyor, yine dünyanın gözleri önünde tükeniyor. Her yeni bombardımanda sadece binalar değil, insanlık da yerle bir oluyor.

Uluslararası toplumun gözleri kör, kulakları sağır. İsrail, sadece askeri bir güç değil, aynı zamanda medya ve diplomasi alanında da korunan bir canavara dönüşmüş durumda. Bu vahşetin ortağı olan Amerika, milyon dolarlık silah yardımlarıyla bu katliamı besliyor. Avrupa ise ya sessiz ya da “İsrail’in kendini savunma hakkı” gibi utanç verici cümlelerin ardına sığınıyor.

Ama asıl utanç bizim! Evet, bu ümmetin, bu coğrafyanın, bu halkların utancı… Gazze'nin çığlıklarına sağır olan ümmetin. Cuma hutbelerinde Filistin’e dua eden ama fiiliyatta hiçbir şey yapmayan sözümona İslam ülkeleri liderlerinin... Onlar ki Filistin adını sadece iç politik malzeme olarak kullanırlar. Sözde Kudüs sevdalıları, gerçekte saltanatlarına dua eden........

© Milat