Her şey değişiyor zamanla. Zamanın kendisi, ruhu bile değişiyor. İnsanlar, toplum, teknoloji, hayat, doğa, şehirler değişir iken eğitim sistemlerinin değişmemesi kaçınılmaz. Sosyolojik kültür ve literatürümüzde ‘karne’ diye bir kavram yer alır iken artık değişen her şey ile birlikte eğitim sisteminin önemli bir parçası olan karneler de değişiyor, önemini yitiriyor. Önceden karne heyecanı denen bir durum yaşanıyordu, artık o da yok. Teknolojinin gelişmesi ile birlikte öğrenciler ve hatta veliler e-okul sistemi üzerinden anlık olarak notlarını, devam devamsızlık durumlarını, ödül ve disiplin cezalarını görebiliyorlar. Dolayısıyla artık okulun son günü okulda toplanıp okul müdürünün okula veda ve tatilde yapılması gerekenlere yönelik konuşmasını dinlemek, sınıf rehber öğretmeninden karne almak, birlikte karne hatırası çektirmek, o heyecanı yaşamak diye bir şey kalmadı.

Eskiden öğrenciler “acaba karnemde zayıf olacak mı”, “acaba takdir ya da teşekkür veya onur belgesi alabilecek miyim?” gibi sorular soruyorlardı kendilerine, birbirlerine. Şimdi ise sistem üzerinden bakıp bunu görebiliyorlar. Okullara ise sadece takdir, teşekkür ve onur belgesi almaya hak kazanan öğrenciler geliyor. Hani nerede o eski bayramlar deriz ya, bu da benzer şekilde, eski heyecanı yok artık karne gününün. Çocuk iken yaşadığımız o heyecanlı, uykusuz günleri düşünüyorum da nerede o eski günler?

Eskiden karnelere öğretmenler emek verip el yazıları ile görüş yazarlardı.........

© Milat