Gazze’de ölüm sıradanlaştı. Açlık, artık bir istatistik; çocuk cesetleri, ekranlara alışkanlıkla düşen görüntüler. İsrail’in uyguladığı sistematik soykırım karşısında Batı'nın başkentlerinde bir kıpırdanma var şimdi. Sözcüler, bakanlar, temsilciler… Cümleleri değiştiriyor, kelimeleri sertleştiriyorlar. “Orantısız”, “iğrenç”, “kabul edilemez”… Artık sözcük dağarcıkları biraz daha öfkeli, biraz daha utangaç. Ama asıl soru değişmiyor: Bu kelimeler hangi çocuğun ölümünü durdurdu? Bu açıklamalar hangi bombayı geri çevirdi?

Birleşmiş Milletler İnsani İşler Genel Sekreter Yardımcısı Tom Fletcher’ın açıkça “İsrail, açlığı bir savaş silahına dönüştürdü” demesi gecikmiş bir gerçeğin itirafı değil; işlenen suça ortak olan sessizliğin açığa vurulmasıdır. Gazze’nin sınırında tonlarca yardım yığılmışken İsrail’in bu yardımları kasten engellediğini dünya elbette biliyordu. Nitekim İsrailli bakanlar bu açlık politikasını açıkça dile getirdiler: Gazze halkı umutsuzluğa sürüklenmeli, başka bir yere gitmek zorunda bırakılmalı. Bu, etnik temizliktir. Ve bu temizlik için kullanılan araçlar Batı’nın silah fabrikalarında üretilen mühimmatla........

© Milat