Ağır bir itham mı? Hayır değil. Dünya sakinleri, bundan çok fazla hırpalanmayı hak ediyor. “Dünyanın fani”liğini büyüklerimiz anlatmış. Keşke sadece “fani” olsaydı. Dünya “fena”dır aynı zamanda. Ölçü belli: “Zulme rıza zulümdür, küfre rıza küfür!” Peki, bu kurala göre “cinayete rıza gösteren, cani sayılmaz mı?” Soykırım gözümüzün önünde cereyan ediyor. Dünya buna seyirci. Cılız tepkiler ise faydasız.

Televizyon haberlerinde görüyoruz. Gazze’de bir deri bir kemik kalmış minnacık bedenler. Kolu bacağı, tavuklarınki gibi artık incecik. Bu manzarayı görüp de gözü yaşarmayana ben insan demem! Zaten şimdi dünya ikiye ayrıldı: Gazze’ye merhamet eden “insanlar”la katliama lakayt kalan “tuhaf mahlûkat!” Allah bizi birincilerden eylesin. Zulme direnen farklı din mensupları, inşallah hidayete erecek.

Türkiye’nin en iyi çizerlerinden olan Osman Suroğlu’nun bir resmi geldi. Bakmaya dayanamazsınız. Küçücük ve kanlı bir kefene sarılmış minnacık bir Gazze’li bebek! Yerde, ona güya gıda yardımı için gönderilmiş olan un çuvalına sarılmış. İmkânım olsa resmi televizyonlarda 8 milyar insana gösterirdim; zira her şeyi anlatıyor. İsrail terör örgütü, ‘yardım dağıtmak’ bahanesiyle meydanlara topladığı Gazze’lilere bomba yağdırıp keskin nişancılarına hedef gösteriyor.

Müslümanlar olarak hepimiz sorumluyuz. Osman Suroğlu Müslümanların hatta insanlığın vicdanı oluyor ve oturup bu resimleri yaparak bizi düşünmeye, sorgulayıcı olmaya çağırıyor. Yüzlerce, binlerce eser çizdi. Kimin umurunda? Hâlbuki bu resimler sergi olarak 81 ilimizi dolaşmalı, dünyaya açılmalıydı. Kahrolasıca bir lakaytlık sinmiş çoğumuzun üstüne. En şuurlu bir iki belediyeye “Gazze Sergisi”ni hatırlattım. Düşünüyorlar (!) Caniler, 2 milyon Gazze’liyi katlettikten sonra bizimkiler sergi açacak! Ne denir: “Yazıklar olsun!”

Geçen gün “Eyüpsultan’ın........

© Milat