Ara sıra bazı dostlarım, “Kültürel çalışmaların iyi de biraz gençlerle ilgilensen daha iyi olmaz mı?” diye soruyorlar. Sağ olsunlar, bana bu şekilde tarizde bulunarak bir bakıma gençleri ihmal ettiğimi nazikçe hatırlatıyorlar. Ben de onlara şu nükte ile karşılık veriyorum: “Yıllar önce bir müessesede konu gündeme gelince arkadaşlara, ‘Ben yaşayan çınarlarımız ve vefat etmiş büyüklerimizle alakadar olacağım. Gençlerimiz ise önce Allah’a sonra da size emanet!’ demiştim. Böylece meseleyi tatlıya bağlamıştık. Herkes işine bakıyor.” diyorum.

Tabii bu işin mizahi yönü. Hakikatte ise toplum bir bütündür. Siz çocuklarınıza, gençlerinize kültürel bakımdan yatırım yapmazsanız, onlara ilim, irfan ve medeniyet aşkını/şevkini vermezseniz, kitap okuma alışkanlığını kazandırmazsanız, hâliyle eksik ve kof yetişirler. Bunun için herkesin bu meselede duyarlı olması lazım. Şükürler olsun ki hayatım boyunca çocuklarımızla, bilhassa gençlerimizle irtibat hâlinde oldum. 17’nci senesini dolduran “Yazı Editörlük ve Medya Kursu”muz Türk Edebiyatı Vakfı’nda devam ediyor. Derslere bugüne kadar yaklaşık 1700 gencimiz katıldı. Ortalama 170’i, kitaplarını yayımladılar. Büyük bir kısmı, muhtelif kültür kurumlarında çalışıyor. Bugüne kadar yüzlerce okula gittim. Ortaokula, liseye ve üniversiteye. Onlarla sohbet edince ümidim daha da artıyor. Konuşmaları dikkatle dinliyorlar, zekice sorular yöneltiyorlar. Böyle bir gençlikten ümit kesilir mi dostlar? Ayrıca bizim harcanacak tek gencimiz bile yoktur.

Yaşı ilerleyenler tenkidi çok sever. Bilhassa gençleri kıyasıya eleştirir dururlar. Böyle meclislerde bulunduğumda hemen müdahale eder ve gençlerimizi savunurum. “Efendiler, siz habire gençlerimizin eksik olduğunu iddia ediyorsunuz ama onların........

© Milat