Hepimizin yüreği ağzında, endişe dolu gözlerle Ortadoğu’dan gelen haberleri izliyoruz. Amerika Birleşik Devletleri’nin, İsrail’in bölgedeki operasyonları sürerken İran’ın nükleer tesislerini hedef alması ve İran’ın da buna füzelerle karşılık vermesi, bölgeyi bir anda bir ateş çemberinin içine çekti. Bu tehlikeli tırmanış, doğal olarak hepimizi endişelendiriyor. Fakat bu endişenin arkasındaki asıl büyük resmi görebiliyor muyuz? Gelin, bu karmaşık görünen denklemi bir uzman gözüyle, birlikte okumaya çalışalım. Çünkü asıl fırtına, gökyüzündeki bu düellodan çok, denizin o daracık boğazında kopmaya hazırlanıyor. İran’ın mesajı son derece açık ve nettir. Eğer varlığına yönelik tehditler devam ederse, küresel ticaretin şah damarı olan Hürmüz Boğazı’nı kapatabileceğini söylüyor. Bu, unutmayalım ki sadece haritalarda bir boğaz değil; mutfağımızdaki ayçiçek yağının, arabamızın deposundaki benzinin fiyatını doğrudan ilgilendiren hayati bir meseledir.

Peki, gerçekten de bütün bu kavga nükleer silahlar için mi veriliyor? Gelin bu soruyu kendimize dürüstçe soralım. Perde arkasına baktığımızda, bu kavganın nükleer başlıklardan çok daha fazlası olduğunu anlıyoruz. Bu, Batı’nın refahını ve sanayisini sessizce besleyen enerji varillerinin ve o varillerin geçtiği yolların mutlak kontrolü kavgasıdır. Yıllar önce bir televizyon ekranında Afganistan işgalini izlerken, savaşın özünün çoğu zaman tek bir kelimede gizli olduğu öğretilmişti: Ticaret. Bugün yaşananlar, o kelimenin ne kadar derin ve jeopolitik bir anlam taşıdığını bir kez daha kanıtlıyor. Ortadoğu coğrafyası karmaşık değildir. Sadece stratejik enerji yollarının ve kaynakların kesişim noktasında olduğu için sürekli bir müdahale ve rekabet alanıdır. Atılan her “terörist” manşetinin, yapılan her “istikrar operasyonunun” ardında, Berlin’deki fabrikaları, New York’taki lojistiği ve Asya’nın ekonomik büyümesini besleyen o varillerin güvenliği yatar.

Bu acımasız denklemin en........

© Milat