Pazar akşamı en yorgun olanlar, en çok 'dinlenenler'dir. O fincanın dibinde, dilinize gelmeyen bir tortu birikir. Bu, yorgunluk değildir; altı günlük hızın, bitmeyen ekran akışının, zihne çarpan yüzlerce talebin bıraktığı bir kalıntıdır. Pazar bedeni dinlendirmek için değil, ruhu bu ağırlıktan arındırmak içindir.

Haftanın bütün o hareketliliğine panzehir ararız. Genellikle bunu daha fazla hareketin içinde, kalabalıkların arasında veya başka bir ekranın karşısında bulacağımızı sanırız. AVM'lerde dolaşırız, kafeler gezeriz, bir şeyler yapmaya çabalarız, mış gibi yaparız. Sanki durmak, hiçbir şey yapmamak suçmuş gibi. Oysa pazarın asıl yorgunluğu, tatil yapmak değil, dinlenmeye çalışmaktır. Hızın ilacı daha fazla hareket değil, durabilmektir. Gürültünün ilacı ise sessizlik; ama boş bir sessizlik değil, içi dolu bir sessizlik.

Geçen hafta bir sergi açılışındaydım. İlk on saniyede sessizce durdum,........

© Milat