Güven dediğimiz o nadide mücevher, insan ilişkilerinin kubbesinde asılı durur. Onu elde etmek için çırpınırız da, onu hak etmek için neyi feda ettiğimizi pek konuşmayız. Oysa güvenilmek, insanın yeryüzündeki en kıymetli payesidir. Peki bu payeyi taşıyacak kadar ağır mıyız?

Güvenilir olmak, sıradan bir meziyet değildir. İçi boş sözlerin değil, sözün içini dolduran bir ahlakın adıdır. Verdiğin kelime, seni yatağından kaldıracak kadar kuvvetli mi? Birinin "ben sana güveniyorum" cümlesi, omuzlarında taş değil, taşıyabileceğin kadar yük mü?

Bu topraklarda güven; "söz" ile "öz"ün aynı kapıya çıktığı yerdir. Batılı düşünürlerin kılı kırk yaran teorilerine ihtiyacımız yok aslında. Dedemizin ceket cebine koyduğu borç pusulasındaki imza, tüm felsefeleri ezer geçer. Güven,........

© Milat