Yüzeydeki pürüzün bir hata mı yoksa bir davet mi olduğuna karar verenlerin hikâyeleriyle büyüdük.

Şimdi tuhaflığı sorgula, körün oğlu. Mantığa uymayan o garip detayın üzerine yürü. Çünkü o pürüz, yüzeyin altındaki hakikatin ilk darbesidir.

Destanın kalbindeki o ana git: Bolu Beyi, seyisi Yusuf’tan soylu atlar ister. Yusuf ona iki çelimsiz, uyuz at yavrusu getirir.

İşte o an. O aykırılık.

Bolu Beyi o tuhaflığı bir hakaret saydı. Sorgulamadı. Öfkelendi. Ceza verdi: Yusuf'un gözlerine mil çektirdi.

Bu, basiretin katliydi.

Şimdi kendine sor. Senin Bolu Beyi'n kim? O, mükemmeliyetçilikle gelen, ‘çelimsiz’ gördüğü her şeyi reddeden o ses değil mi? Yüzeydeki gariplikleri ‘hata’ diye geçiştiren, derin bakmaktan korkan o katılık değil mi?

Köroğlu, tam da bu körleşmeden doğar. Ama o, yalnızca öfkenin çocuğu değildir. Destan fısıldar: O, Aras Irmağı’ndan gelen üç........

© Milat