Yüzünü ay gibi parlatacak uğraşları olmalı insanın… Hastalıklarını azaltacak, iyi hasletlerini çoğaltacak uğraşları… Dışarıdan bakıldığında, kişideki değişimi hemen fark ettiren, onu parmakla gösterilecek insan yapan uğraşlar… Eşlerin, çocukların, arkadaşların, açıkçası tüm çevrenin farkına varıp şaşırdığı, memnuniyet duyduğu uğraşlar…

İnsan kendi hatalarını, yanlışlarını göremez bazen… Hatalarını görüp onunla mücadele edebilenler zaten erdem sahibi şahsiyetlerdir. Bu kişiler farklıdır, ayrıcalıklıdır… Daima farkında oldukları kusurlarını yenebilmenin, bu zaafların kendilerine baskın gelmesini önleyebilmenin mücadelesi içerisindedirler.

Ancak bu insanların sayısı maalesef azdır. Hatalarla yüzleşebilmek, pişmanlık duymak, vazgeçme iradesi gösterebilmek lüks ve zahmetli bir eğilimdir. Neden zahmetli? Çünkü insan bunu istemez… İstemediği şeyi değiştirmesi de zor ve zahmetli gelir ona…

Bencildir; ama bundan aldığı haz onu bundan kopartamaz. Çıkarcıdır; ama bunun üzerinden elde ettiği fayda onu bundan da kopartamaz. Miskin ve uyuşuktur; cesaretsizliği ve vazgeçmişliği onun silkelenmesine engel olur. Entrika, yalan ve aldatma en büyük geçim kaynağı olduğundan ondan da kopamaz, ayrılamaz. Kiminin de dünya hırsı gözünü kör etmiştir; bu hırsın kazanımlarının sarhoşluğuyla ayılmak, uyanmak istemez. Tüm bunlar, insanın seviyesini, kalitesini düşüren........

© Milat