Bu topraklar; ey vatan, kimin bağrısın sen? Irak’ın kuzeyinde, PKK’nın iğrenç pusularında Türk Silahlı Kuvvetleri’nin yiğit evlatları, 12 can, 12 fidan, bir bir kara toprağa düştü. Ama ne hikmetse, bu toprağın bağrına hep fakir evlatlar düşüyor. Niye, Allah aşkına niye? Kasımpaşa’dan, Feriköy’den, İzmir’in varoşlarından, Tahtacı Türkmen köylerinden, Hacı Bektaş Dergâhı’ndan, Nakşi tekkesinden yiğitler yükselip şehadet şerbetini içerken, niye Zekeriyaköy’ün villalarından, Bağdat Caddesi’nin lüks rezidanslarından, Bebek’in, Emirgan’ın boğaz manzaralı yalılarından bir tek tabut çıkmıyor? Niye Şişli’nin Halaskargazi’sinden, Harbiye’sinden, Asmalı Mescit’in janjanlı sokaklarından bir damla gözyaşı düşmüyor?

Bakıyorum, şehit evlerine; dış sıvası olmayan, tuğlaları çırılçıplak, çatısı çökmüş, kapısı kırık dökük evler. Hep fakir, hep gariban, hep bu milletin alın teriyle yoğrulmuş,........

© Milat