Hadi gelin, bir masal dinleyelim. Ama bu masal, Grimm Kardeşler’in romantik orman hikâyelerinden değil, İstanbul’un beton ormanında geçen, Ekrem İmamoğlu’nun “büyük” burs destanından bahsediyor. Evet, yanlış duymadınız, “İstanbul’un modern zamanlar prensi”, tam 147 milyon liralık bir burs mucizesiyle karşımızda! Öyle bir mucize ki, bu parayla on binlerce öğrencinin hayatını değiştirdiğini iddia ediyor. Ama gelin, bu masalın altını biraz kazıyalım, çünkü kazıyınca ortaya çıkan manzara, tam bir Ekosistem rezaleti: Bol mizah, az gerçek, çokça şov!

İmamoğlu, göğsünü gere gere “63 bin öğrenciye 147 milyon lira burs verdik” diyor. Kulağa ne kadar heybetli geliyor, değil mi? Sanki her öğrenci bu parayla Harvard’a kapağı atacak, Silikon Vadisi’nde start-up kuracak!

Ama durun, hesap makinesini elinize alın, çünkü bu “büyük” destanın matematiği, bir belediye otobüsünün tekerlekleri kadar basit ve bir o kadar da trajikomik.

Haydi bir soytarılık izleyelim! Ama bu, sirkteki palyaçoların şovu değil Ekrem İmamoğlu’nun İstanbul’un göbeğinde sahnelediği, 147 milyon liralık “büyük” burs tiyatrosu!

147 milyon lirayı 63 bin öğrenciye 6 yılda bölün, sonra bir de 12 aya dağıtın. Ne çıkıyor? Öğrenci başına aylık yaklaşık 32 lira! Evet, yanlış okumadınız, 32 Türk Lirası! Bir belediye otobüsü bileti 15-20 lira, bir tabak çorba en düşük 60-80 lira arasında. Yani Ekrem’in “devrimci” bursu, bir öğrencinin ne karnını doyurur ne de evine dönmesini sağlar. Belki bir simit, o da susamsıza yeter!

Şimdi, bu burs meselesini biraz daha didikleyelim. İmamoğlu’nun propaganda makinesi, bu 147 milyon lirayı öyle bir sunuyor ki, sanki İstanbul’un gençleri bu parayla Silikon Vadisi’ni fethedecek. Ama kazın ayağı öyle değil. Bu miktar, 63 bin öğrenciye 6 yılda dağıtılmışsa, yıllık ortalama 24,5 milyon lira ediyor. İstanbul gibi 15 milyonu aşkın nüfusu olan bir şehirde, bu para, okyanusta bir damla bile değil. Hadi diyelim, bu burs “hedefli” bir destek; mesela kırtasiye masrafı, defter, kalem filan.........

© Milat