Bir sabah biri gider… Ve sen, onunla birlikte bir parçanı da yollarsın.
İnsan önce yaşlılar gider sanıyor. Çocukken hep öyle gördük. Babaanne giderdi önce, dedenin ardından dualar okunurdu. Gençler hep kalırdı, çünkü yaşamak onlara düşerdi.
Ama bir gün…
Seninle yaşıt birinin gittiğini duyarsın. Beraber güldüğün, hayal kurduğun, “İleride şöyle yaparız” dediğin biri… Daha sen hayattayken, o gider. İşte o an, neye uğradığını şaşırırsın. Ve ilk kez gerçekten anlarsın: Ölümün yaşı yokmuş.
O an büyürsün. Bir gece, bir kaza, bir haberle… Büyümek dediğin şey, meğer acıyla oluyormuş.
Genç biri ölünce insan konuşamıyor. Sanki kelimeler de onunla birlikte........

© Merhaba Haber