Dün markete gittim, Altan. Domatesin yanına yaklaşıp geri adım atan bir teyze gördüm. Sadece baktı. Elini uzatmadı. Bir kilo bile değil, sadece bir tane almak ister gibi yaklaştı… sonra vazgeçti. O an içimden bir şey koptu. Yani, domatesi almak değil… sadece dokunmak bile lüks olmuş artık.

Eskiden market muhabbetleri “bu domatesin cinsi ne” diye başlardı, şimdi “geçen hafta daha ucuzdu” diye serzenişle başlıyor. Millet fiyat sormadan alamıyor. Eskiden çantada bozukluk aranırdı, şimdi çantada umut aranıyor. Ama bulamıyoruz Altan. Umut da zamlandı.

Sonra yürüdüm biraz, çay ocağına oturup gündemi dinledim. Bir amca dedi ki: “Eskiden emekli maaşıyla ay sonunu değil, torunuma çikolata almayı düşünürdüm. Şimdi çikolataya bakarken fiyat etiketini görünce ben utanıyorum, o anlamıyor bile.” Güldü hafifçe, ama gözlerinde yorgun bir sessizlik........

© Merhaba Haber