Bazı cümleler vardır, ilk duyduğunuzda sıradan gelir kulağa. Ne kadar da kabullenici, ne kadar da anlayışlı gibi görünür. Ama içinde öyle bir boşluk, öyle bir vazgeçmişlik taşır ki insanın içini kemirir. İşte onlardan biridir: “Onu da öyle kabul edelim.”

Bu cümleyi ne zaman duysam, bir şeylerden vazgeçilmiş hissine kapılırım. Sanki düzeltilmesi gereken bir yanlışa göz yumulmuş, sanki eksik bir davranışa sırf yorulduk diye onay verilmiş gibi. Oysa kabul etmekle kabullenmek arasında incecik ama derin bir çizgi vardır.........

© Merhaba Haber