Artık benzin istasyonlarında yüksek model dört çekerli arabaları yalnızca genç, orta yaşlı, İtalyan gözlüklü yeni zengin başörtülü kardeşlerimizde değil; mütevazı Anadolu aksanlı, tüccar, müteşebbis ve mütedeyyin çiftlerde de görebilmekteyiz. Eskiden bu görünüm, yüksek çözünürlüklü beyaz Türklerin, İtalyan gözlükleriyle seküler bayanları veya çiftlerinde daha yaygındı. Zaten bundan otuz yıl önce başörtülü bir bayanı direksiyonda bile pek hayal edemezdiniz. O zamanlar başörtülü veya sakallı figürlere Türk sineması ve dizi sektörü, ancak ikinci sınıf vatandaş rollerini uygun görmekteydi.

Bugün Bağdat Caddesi, Florya veya Ankara Gaziosmanpaşa gibi yerlerde seküler sınıfın görünürlüğü ve lüks tüketim mekânları, alışkanlıkları ve kültürü devam etmekte. Mahalleli yeni yüksek sınıf ise Galataport veya zengin Arap Körfezlilerin takıldığı AVM’lerde görünür hale gelmekte. Tatil kültürü veya yeni gelişen deniz ürünleri yeme alışkanlığı da aynı paralelde ilerlemekte. Ben buna “mahalle zenginlerinin körfezleşme süreci” diyorum.

Tüm sorun ve eleştirilerimize rağmen, merhum Durmuş Hocaoğlu’nun kavramsallaştırdığı “entelektüelsiz, düşük şiddetli Anadolu Devrimi”ni AK Parti iktidarı tarafından gerçekleştirilmiş gözüküyor. Buna yoksul mahalleli; “olsun artık sermaye ve statü yer değiştirdi” demekte. Buradaki önemli detay, kamu kaynakları ve siyaset yoluyla zengin olup sınıf değiştirenler yanında, içeride ve dışarıda önü açılan Anadolu üreticilerinin de üst sınıf olarak ön plana çıkmasıdır. Kısa tarih bize, kamu kaynaklarıyla çabuk zengin olanların iktidar değişimlerinde çabuk tasfiye olduklarını göstermiştir. Ancak........

© Medyascope