Şahin Eroğlu, “SDG ile Peşmerge arasında yapısal bir denklem” başlıklı yazısında Peşmerge’nin Irak ordusuna entegre edilememesi deneyimini merkeze alarak, SDG’nin Suriye devletine katılımının neden sürekli ertelendiğini analiz etti.

Tarihsel deneyim göstermiştir ki, ABD kontrol alanında geliştirdiği hiçbir bölgesel aktörü, merkezi devlet yapılarına bütünüyle teslim edecek bir entegrasyona izin vermemiştir. Peşmerge’yi Irak ordusuna entegre etmediği gibi, SDG’nin de Suriye devletine dahil olmasına stratejik düzeyde onay vermeyecektir. Çünkü bu tür bir entegrasyon, yalnızca taktiksel bir kayıp değil, aynı zamanda etki alanının sınırlandırılması anlamına gelir. Washington için mesele, bu aktörlerin kimliği ya da hukuki statüsü değil; kiminle, ne ölçüde ve hangi koşullarda işbirliği yapılabileceğidir. Bu nedenle Peşmerge’nin Irak’ta kaldığı yer, SDG’nin Suriye’de ulaşabileceği en yüksek eşiktir: Merkeze yakın ama asla içinde olmayan bir pozisyon.

Irak’ta Peşmerge’nin merkezi orduya entegre edilmesi yönünde onlarca yıl boyunca çeşitli teknik ve diplomatik girişimlerde bulunuldu. Ancak bu süreç, başlangıçta atılan sembolik adımlara rağmen hiçbir zaman tamamlanamadı. Entegrasyonun önünde yalnızca bürokratik veya lojistik engeller değil; yapısal uyumsuzluklar, stratejik pozisyon farklılıkları ve karşılıklı operasyonel güvensizlikler vardı. Peşmerge, kendi içinde farklı disiplinlerden oluşan, farklı siyasi merkezlerle bağlantılı, sahada esnek hareket kabiliyeti olan bir kuvvet olarak, merkezi........

© Medyascope