“Türkiye’de bir ‘Türk sorunu’ mu doğuyor?” başlıklı bu haftaki yazısında Gökhan Bacık, İmamoğlu ve demokrasi protestolarından yola çıkarak, Türkiye’de kimlik ve aidiyet tartışmalarını masaya yatırıyor.

Ekrem İmamoğlu’nun tutuklanması ile başlayan protesto ve boykotun bileşenlerine bakınca ana omurgada bir grup genç vatandaşın olduğunu görüyoruz. Bu kitle, örneğin Gezi’de olduğu gibi genel-geçer ifade edersek, saf sol bir jargon kullanmıyor. Daha dikkatli bakınca bu kitlenin içinde kalabalık bir grubun kendini Türklük ile tanımladığını görüyoruz.

​Bu konuyu tartışmadan önce bazı noktaları hatırlatmak gerekiyor. KONDA’nın 2024 yılında yaptığı bir çalışmadan konuyla ilgili tespitlerin altını çizelim:

1. Ailesi AKP’ye oy veren gençlerin bir kısmı CHP ve MHP gibi köklü partilere oy verirken, bir o kadarının da sandığa gitmediği ya da boş oy verdiği görülmektedir.

2. “Sayacaklarımdan hangi 2 tanesinin değişim yaratmak için en etkili olduğunu düşünüyorsunuz?” sorusuna verilen üçünü en yüksek cevap sokak eylemleridir.

3. “Kendinizi tanımlamak için hangi siyasi kimliği/sıfatı kullanırsınız?” sorusuna ise en yüksek olarak “Atatürkçü” daha sonra “milliyetçi” cevabı verilmiştir.

4. Ankete göre Kürtlerin Türklere olan mesafe skoru 2.9 iken, Türk gençlerin Kürtlere yönelik mesafe skoru 4.2 olarak ölçülmüştür.

Bu tespitler bize şunu söylüyor: Siyasallaşma süreci başlamış, kendini başat kimlik olarak Türk olarak tanımlayan ve Kürtlerle mesafesi olan bir grup ile karşı karşıyayız.

​Kısacası Türkiye’de yeni nesil insanlar arasında bir “Türk sorunu” doğmakta olduğunu söylemek için yeterli veri bulunuyor. Peki buraya nasıl gelindi? Ekonomi-politik açısından bakarsak, elimizdeki ilk bileşen, ülkedeki ekonomik sorunların üniversite mezunu olmuş ve bu süreç içinde bir şekilde şehirleşmiş kişileri mutlu edemiyor olması. Siyasi literatürde “genç işsiz” potansiyel devrimci demektir. Kızgındır, boş vakti vardır, interneti iyi kullanır, bir entelektüel gibi “aman hapse girersem ne olur” diye hesap yapmaz…

​Ancak bunun kadar önemli olan da siyasi ortam. Burada bahsettiğimiz yeni jenerasyon kendine bir tutunum ideolojisi aramakta. Bu ideoloji İslam olamaz çünkü İslami siyasi kimlik........

© Medyascope