Vatandaşlık Temelli Millet: Sadece Türkiye’ye Özgü müdür?

Türkiye Özelinde Konunun Özü Nedir?

Aslında bu soru, modern ulus-devletlerin çoğunda cevabı anayasaların içinde verilmiş bir meseledir. Farklı etnik kökenleri barındıran ülkelerin anayasalarında, etnik veya dini temelden ziyade vatandaşlık bağına dayalı bir üst kimlik tanımı yer almaktadır.

Örneğin, Fransa Anayasası, köken veya din ayrımı yapmaksızın tüm vatandaşların eşitliğini güvence altına alır; Alman Anayasası (Grundgesetz), milleti etnik değil anayasal değerlere bağlı bir topluluk olarak tanımlar; ABD Anayasası, “the people” kavramı üzerinden, farklı kökenlerden gelen herkesi kapsayan bir kimlik yaratır; İsviçre Anayasası ise bir etnik milletten değil, ortak yasalar ve bir arada yaşama iradesinden doğan “İsviçre halkı”ndan söz eder.

Bu tablo bize önemli bir gerçeği hatırlatıyor: Vatandaşlık temelli millet tanımı, yalnızca Türkiye’ye özgü bir kurucu ilke değil; modern ulus-devletlerin çoğunun, özellikle de çok kültürlü ve göçmen nüfus barındıran ülkelerin başvurduğu bir modeldir. Bunun özü, bir arada yaşama iradesidir.

Yani, Türkiye’nin “Türkiye Cumhuriyeti’ne vatandaşlık bağıyla bağlı olan herkes Türk’tür” tanımı, yalnızca bize özgü bir anayasal yaklaşım değil; aksine birçok ulus-devletin de paylaştığı kapsayıcı vatandaşlık temelli millet anlayışının bir örneğidir

Ulus-devlet fikri, modern tarihin en önemli dönemeçlerinden biridir. Tebaanın yerini vatandaşın aldığı, yani halkın yalnızca yönetenlerin hükmüne boyun eğen bir topluluk........

© Medya Siyaset