1976 yılıydı, iyi hatırlıyorum…
Bir Pazar günüydü. Babam Marteks Fabrikasında bekçi ve gündüz vardiyasına giderken, beni de götürmüştü. Belki Ekim ayıydı. Kapıya bir araç yanaştı; içinden iki genç ve bir büyük adam indi. Babam, elindeki çayı uzatarak “Hoş geldiniz İsmail Bey, çay hazır” dedi.
O gün, merhum İsmail Kurtul’u, oğlu Ali ve Kadir Kurtul’u ilk kez orada tanıdım.

Henüz bir çocuktum ama o günü unutmadım. Çünkü o insanların duruşunda, konuşmasında bir ciddiyet, bir tevazu, bir üretme inancı vardı. Yıllar geçti, 1981’de gazeteciliğe başladım. O zaman artık “İsmail Amca”ydı benim için. Babam Marteks’ten ayrılmış olsa da, o dostluğu hiç koparmadı.
Ne zaman şehirde önemli bir mesele konuşulsa, İsmail Amca oradaydı. Ne zaman bir hayır işi yapılsa, onun adı geçerdi.

Kahramanmaraş sanayisinin temelleri atılırken, o da bu yolun ilk taşlarını döşeyenlerdendi.
1948’de, henüz kimsenin “sanayi” kelimesini bile ağzına almadığı yıllarda, çiftçilikle........

© Maraş Gündem