Telefon ekranına bakarken geçen saatleri toplasak, bir kitabı bitirecek kadar zaman çıkıyor. Ama o kitap hâlâ rafta. Tozlanıyor. İçinde başka hayatlar, başka düşünceler, belki de kendi cevabımız bizi bekliyor… Ama biz geçiyoruz önünden. Göz ucuyla bile bakmadan.

Eskiden kitaplar, bir nevi sığınaktı. Sessizlikte açılan kapılar gibiydi. Okudukça derinleşir, karakterlerle dost olurduk. Şimdi bildirim sesleri, kısa videolar, sonsuz akan içerikler........

© Manisa Meydan Gazetesi