Hayatta en ağır darbeyi çoğu zaman düşmanlarımızdan değil, “en yakınımız” bildiklerimizden yeriz. Çünkü yabancıdan gelen bir söz, bir hareket kolay unutulur; ama güven duyduğumuz, sırrımızı paylaştığımız, omzumuzu yasladığımız yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmeyen insandan gelen kırgınlık kolay kolay iyileşmez.

Bazen bir dostumuzun sırtımızdan vurduğunu görürüz, bazen bir akrabamızın gizlice kuyumuzu kazdığını. Kimi zaman en yakın hissettiğimiz kişi, ihtiyaç anında yanımızda değildir. Ve insan bu anlarda şunu düşünür: “Ben ona bu kadar değer vermişken, o bana nasıl böyle davranabildi?”

Bir........

© Manisa Meydan Gazetesi