Felsefe gerekli mi, gereksiz mi, sorusunun ya da tartışmasının nihai cevabını bulamadan devran uzar gider. Genelde akim bir tartışma olarak telakki edilir. Cevabı sical şeklinde tezahür eder. Felsefe eğer marifet sevgisi ise aynı zamanda insanın düşünce melekesini geliştirir ve muhakeme gücünü artırır. Bununla birlikte kaçınılması gereken bir yönü vardır. Değerlendirmelerinde haddi vasatı aşmamak. Çıkarımlarını müsellemat/ön kabuller olarak almamak gerekir. Vardığı sonuçlar tartışmaya açıktır aksi halde felsefe dogması yaşanır. Dogmalara karşı olanlar mesele felsefeye gelince dogma taraftarı kesilebilirler. Bu ise insani düşüncedeki yanılma payını reddeder ve bu da yanlışların takdis edilmesine varır ve şüpheleri değil saplantıları güçlendirir.

Merhum Abbas Mahmut Akkad, ‘Tefekkür Bir İslam Farizasıdır’ adlı kitabında Müslümanları düşünmeye davet eder. Tefekkür dinimizde makbul addedilmiştir. İnsan tefekkür ederek gelişir. Tezekkür bilinenleri hatırlamak ve yakın plana getirmek ise tefekkür de bilinmeyenleri düşünme yoluyla keşfetmektir. Bilinmeyenlere pencere açmaktır. Zihni keşifleri sağlar.

Bizde bazı dönemlerde felsefenin gerekliliği veya gereksizliği üzerine tartışmalar uzayıp gitmiştir. Bu minvalde Cezayir gibi ülkelerde de bu yönde tartışmalar dinmeden ve kesilmemeden sürmektedir. Cezayir........

© Maarifin Sesi