En certo día do ano, o profesor Filgueira Valverde levaba os seus alumnos do instituto ao alto de Tomeza, nas abas dos montes da Fracha, a visitar a ermida e miradoiro de San Sibrán. En Pontevedra dicímolo así, San Sibrán, co seseo das rías. Iamos camiñando, subiamos dende a estación da Parda e chegabamos pouco antes de comer. Dende alí avistábase o mundo todo: a illa de Tambo, os altos do Castrove, a ría, a cidade do Lérez, o val de Figueirido... O primeiro luns despois da Pascua, xa adolescentes, subiamos tamén a San Sibrán, con música e empanadas (aqueles picús de plástico nos que o meu amigo César poñía discos dos Beatles!): cuadrillas de mozos e mozas coa alegría toda no corpo e a xente maior a........

© La Voz de Galicia