Nunca mo trouxeron. Non había posibles. Pero a fantasía era esa. Nos almacéns de Varela, en Pontevedra, armaban un escaparate enorme cos regalos que podiamos pedir aos Reis Magos, e alí estaba o tren, circulando por unha rede de vías, estacións e semáforos que o ocupaban case todo por entremedio de montañas, túneles, subidas e baixadas, ademais doutros xoguetes, entre eles o forte de indios e vaqueiros como o que tiña o noso veciño Linito, o da tintorería, que era unha marabilla. Pero o tren eléctrico nunca chegou a casa. O máis sofisticado que recordo é un pequeniño tanque de guerra, regalo da miña tía Loliña, que funcionaba a corda e que cada medio metro daba un chumbalagato para atrás,........

© La Voz de Galicia