Vanse cumprir 88 anos do asasinato de Federico García Lorca, pero non quero falar do crime, senón do home vivo e complexo, obxecto de múltiples ensaios e teses de doutoramento que procuran achegarse á súa personalidade e ao seu misterio. Tamén eu o tento en cada debuxo que lle fago e ás veces sáeme un Lorca neno, outras un Lorca ledo e outras un Lorca triste, quizais melancólico ou medorento, mesmo aterrado; e coido que a complexidade e o misterio de Lorca están en que é todo iso ao mesmo tempo, ademais dun poeta de tanto talento que ben pode ser cualificado de xenial.

Os que o trataron falan da alegría e da simpatía que irradiaba. Dámaso Alonso di: «Tiene un tesoro inacabable de gracias. Se ríe........

© La Voz de Galicia