A comparación resulta inevitable e plausible. Vénse á cabeza de calquera que coñeza a persecución dos xudeus nos anos do fascismo narrada polos protagonistas e, sobre todo, polas imaxes icónicas construídas polo cine europeo e americano a partir da memoria das vítimas. As nosas retinas están inzadas de mulleres, homes e vellos impedidos fuxindo das balas e dos bombardeos, de nenas famélicas de expresión cadavérica.

Despois de seis meses repetindo os informativos esas imaxes día tras día, a relatora da ONU sancionou: hai un xenocidio en marcha nunha guerra de agresión, unha ocupación ilegal acompañada de prácticas xenocidas recoñecibles. Custa traballo verbalizar que os que o sufriron o practiquen, que os herdeiros das vítimas poidan converterse en verdugos. A historia depara cousas así e........

© La Voz de Galicia