Eis unha mostra esta da sala d’Afundación concibida en follas de cebola, ou por mellor dicir, capas. A da Idade Contemporánea, coa que rematabamos hai uns días con AD, a igrexa das Lagoas e os Salesianos na antiga fábrica Pérez Bobo, ten unha narrativa que continua co arquitecto Antonio Crespo e o plano do Palacio da Deputación, 1904, a escultura ornamental da Negresa, coa que o Liceo Recreo Orensano, nado na segunda metade XIX no antigo palacio dos Oca-Valladares, faise presente, institución das elites e símbolo cultural de amplo espectro dende a democracia. Outra raíz é a fundición Malingre Parmentier dende 1860, representada polo pote de ferro, e da que temos aínda o palco da música da Alameda. Da época da restauración borbónica finisecular é Parada Justel, cunha obra de formación........

© La Región