La sustancia parece unha película capturada por David Lynch durante unha sesión de pesca transcendental, escrita por David Cronenberg e codirixida por Giorgos Lanthimos xunto con Julia Docournau. Na realidade, é creación exclusiva dunha guionista e directora francesa, Coralie Fargeat, á súa segunda longametraxe, unha autora que xa se fixo notar, sobre todo no circuíto dos festivais de cine de terror, con Revenge (2017). Ao igual de talentosa, Fargeat é unha directora feminista. Este novo filme, que foi unha das sorpresas do Festival de Cannes, resulta ser un body horror provocador, formalmente impecable, pero sobre todo unha película denuncia sobre o concepto de “muller ideal”, “perfecta”, que ten caducidade co pasar dos anos.

O filme ábrese cunha poderosa metáfora visual, cun plano picado sobre o paseo da fama. Alí uns obreiros están poñendo unha nova estrela. No centro, destaca un nome: Elizabeth Sparkle. Ao rematar o traballo, chega a inauguración baixo os flash dos fotógrafos. Pasa máis tempo. A inicial curiosidade dos transeúntes que bordean a estrela, convértese en indiferenza. Ano tras ano, co pasar das estacións, a xente písaa. A estrela perde o brillo,........

© La Región